W dzisiejszych czasach zarzuca się młodym, że co chwilę zmieniają etat nie mogąc usiedzieć na jednym stanowisku. Szczególnie często wypominane jest to przez rodziców pamiętających jeszcze inne czasy. Kiedyś przeciętny człowiek będący przedstawicielem tzw. klasy średniej całe swoje życie lub jego większość przepracowywał na jednym stanowisku pracy.
Ludzie starsi i w średnim wieku mawiają wręcz, że kiedyś szacunek do pracy był większy. Jednak czy, aby na pewno? Wiadomo, że kiedyś czasy były inne, nie mówimy tu już o czasach komunizmu, gdzie ludzie pracowali praktycznie tylko dla samego pracowania.
Mówimy raczej o czasach, gdzie pracę ciężko było zdobyć i trzeba było naprawdę walczyć o swoje utrzymanie. Stąd więc bierze się szacunek starszych ludzi do pracy. Dzisiaj rynek pracy jest zupełnie inny, Polska to kraj kapitalistyczny, gdzie praktycznie każdy może się, przynajmniej w teorii, dorobić od zera, a ofert pracy nie brakuje. Analitycy rynku pracy prognozują, że dziś przeciętny człowiek będzie zmieniał w ciągu swojego dorosłego życia pracę co najmniej kilka razy, przekwalifikowując się po drodze. Człowiek szuka dla siebie lepszego bytu, co jest zupełnie normalne.
Jednak wraz ze wzrostem gospodarczym obserwuje się również w Polsce wzrost chorób zawodowych. Wśród nich plasuje się tzw. wypalenie zawodowe. Często osoby, które mają już niemałe doświadczenie w swoim fachu i są bardzo cenionymi specjalistami doświadczają wypalenia zawodowego. Praca nie sprawia im już takiej satysfakcji i frajdy jak kiedyś, gdy po prostu uczyli się nowych rzeczy. To przyczynia się do powstawania frustracji, a także stanów depresyjnych. Gdzie więc szukać przyczyny takich zdarzeń?
Może po prostu trzeba rozglądnąć się za zmianą pracy, jeżeli nasza dotychczasowa praca nie przynosi nam już satysfakcji. Być może ta frajda z bycia początkującym wyleczy osobę, która cierpi na wypalenie zawodowe ze stanu w jakim się znajduje. W końcu człowiek lubi non stop pokonywać swoje własne granice i uczyć się nowych rzeczy.
